Schoolfeest San Andres

Donderdagmorgen gingen we voor dag en dauw in Montericco een boottochtje maken in de mangroves om de zonsopgang te bewonderen. Dus ... afspraak om 5 uur voor het hotel waar we werden opgehaald door onze 'kapitein'. De zon had zich verscholen achter de wolken, maar ondanks dat, werd het toch een mooi schouwspel. Aan de oever zaten verschillende vogels ons gade te slaan en in het water dreven net brubbelkes, maar dat bleken de ogen te zijn van vissen, anableps. Deze vissen hebben ogen die boven het water drijven en als ze opgeschrikt worden, springen ze over het water verder. Leuk.

Rond 7 uur zijn we terug naar 't hotel gegaan, hebben een ontbijtje gegeten en zijn terug vertrokken naar Antigua, waaar we de rest van de dag wat rondslenterden.

Gisteren was de laatste dag van de schoolfeesten. In de loop van de voormiddag bleek dat Isabel niet aanwezig was. De juf is dan met een tuctuc gaan kijken wat er loos was, ze was naar de winkel voor een t-shirt voor het feest van na de middag.

Het was niet alleen schoolfeest, maar ook de verjaardag van de school. Voor de middag was er entertainment voor de kindjes, er was een 'ballon' geplaatst was ze in groepjes op een speelse manier de sterren en planeten konden bewonderen door alles te projecteren op die ballon. 

In het gezin van Sonia is er 14 dagen geleden een kindje geboren, daar zijn we vlug effe gaan kijken. Zo klein ! Je zag het bijna niet liggen tussen de dekens. 

's Middags werden we verwend door de huishoudklas die ons lekkere canelloni  met pureeaardappelen voorschotelde, niet meteen een combinatie die wij gewend zijn, maar heel smaakvol.

Tussen half 2 en 3 konden we dan naar Isabel thuis. Mama is voor haar derde kindje zwanger en papa is er vandoor. Gevolg : binnenkort 3 kindjes, geen werk en geen man om geld te verdienen. Gelukkig is er haar moeder die mee zorgt dat ze min of meer kunnen rondkomen. 

We zijn samen naar 't schoolfeest vertrokken en Isabel is niet meer van mijn zijde geweken. Weer zo'n knuffel en een lieveke. :-)

's Avonds zijn we met zijn allen nog iets gaan eten en heeft Lode een klein speechke gedaan om Sonia te bedanken. Ook nu weer heeft ze ervoor gezorgd dat de reis vlekkeloos is verlopen, we onze families konden bezoeken en zoveel meer. We hebben weer kunnen ondervinden hoe groots de kleine maya is.

En nu is 't bijna gedaan. We gaan seffens nog eens uitgebreid ontbijten, nog een beetje rondkuieren in 't zonneke en om 2 uur vertrekken we naar de luchthaven. 

De dagen zijn hier voorbij gevlogen, maar 't is tijd om naar huis te gaan. 'k Zou alleen willen zeggen nu : Dirk, beam me up !