San Juan Chamula en San Lorenzo Zinacantán

De laatste dag in Mexico loopt stilaan ten einde. We brachten een bezoek aan 2 dorpen in de buurt.

We gingen eerst naar Zinacantan waar we een winkel bezochten waar op traditionele wijze kleren worden gemaakt en uiteraard verkocht. Diether werd hier omgetoverd tot bruidegom, Chris (van Lode) mocht bruid zijn en Francine en Andre werden gebombardeerd tot meter en peter, zeg maar getuigen van het huwelijk.

De bruidegom dient naar de bruid thuis te gaan en vraagt haar ten huwelijk in het bijzijn van haar ouders. Zegt ze neen, dan gaat het huwelijk niet door, alle andere antwoorden worden aanzien als ja. De bruid dient haar bruidsjurk zelf te weven en krijgt hiervoor 1 jaar de tijd.

Eens ze getrouwd zijn, wordt er uiteraard aan kinderen gewerkt. Is het eerste kindje een meisje, wordt de moeder aanzien als een vrouw die haar man niet graag genoeg ziet en heeft ze de keuze om terug naar huis te gaan of geeft ze haar man de vrijheid om elders een zoon te gaan maken. Ik veronderstel dat de mannen het niet zo erg vinden dat hun eerste kind een meisje is, de macho's ! 

Voor we binnen gingen in de winkel, mochten we nog proeven van de plaatselijke drank, nl. posh. Louiza vond dat geweldig en was binnen de korste keren geposhed en begon gelijk te zingen, 't heeeeft ons deugd gedaan, 't heeeft ons deugd gedaan, aan ons hartje, aan ons hartje, .... Allee, 't was plezant.

Daarna reden we door naar Chamula, waar we een bezoek brachten aan de kerk. Spijtig dat we hier geen foto's mochten maken, want 't was wel de moeite. 

De kerk is opgedragen aan Johannes de Doper en het koloniale katholicisme wordt er gecombineerd met eeuwenoude mayareligies. De grond is bedekt met dennennaalden en staat vol brandende kaarsjes. Er zijn geen kerkdiensten, maar de Chamula's houden hun eigen ceremonies. Overal zie je mensen op hun knieën prevelen en hun eigen kaarsen aansteken. 

Er is ook een shamaan, die de mensen kan zuiveren ... en das wat er ene met mij deed. We gingen naar zijn huis waar er een ruimte was waar hij dit deed en het ook vol kaarsjes stond. 't Was een korte ceremonie, want ik mankeerde niks, was al zuiver. Nu hoor je 't eens van een ander he. Sonia zei na afloop : je werd wat afgeslagen en hij speekte in je gezicht, maar je bent tenminste proper ... Dat laatste was ni in mijn gezicht hoor. :-)

Ik hoop dat ik de foto's van gisteren en vandaag gepost krijg, want internet werkt ni echt mee en anders is 't voor maandag. 

Morgen wordt het een dagje hobbelen en bobbelen in de bus, want we rijden terug naar Antigua.