San Cristobal de las Casas

Gisteren was een 'reisdag', we reden met ons busjes tot aan de mexicaanse grens, waar we werden opgewacht door één bus die ons in Mexico overal zal naartoe brengen. 

Grenzen passeren in Amerika is net iets anders dan in Europa, zoveel is zeker. De grenspost tussen Guatemala en Mexico ligt op een drukke straat waar bijna geen parkeerplaats is en busjes af en aan rijden, waar valiezen moeten uitgeladen worden, paspoorten worden gecontroleerd en waar het krioelt van de mannen die geld willen wisselen. Die staan daar met een hoop geld langs de busjes in de hoop dat toeristen bij hen willen wisselen. Eens de paspoorten gecontroleerd waren in Guatemala, mochten we te voet de grens oversteken, waar enkele van ons hun valies mochten opendoen voor controle. In Mexico werden de valiezen in de koffer en op het dak gedepaneerd en konden we de nodige documenten invullen om in Mexico toegelaten te worden. We reden zeker 2 meter vooraleer de douane een valies wou controleren die boven op 't dak lag, van efficiëntie gesproken ! 

Om het kort te maken, de weg naar San Cristobal was lang, gehinderd door banen die niet af zijn en snelheidsremmers van formaat die te pas en te onpas overal liggen. Gelukkig had onze chauffeur goede muziek bij en werd er luidkeels meegezongen. Toen Witney Houston haar keel openzette ( en de rest ook), verslok de chauffeur zich bijna in zijn flesje water. k Heb een stukje opgenomen, maar bespaar jullie het resultaat. 

Vandaag was een vrije dag om dit liefelijke stadje te verkennen. De invloed van de Spanjaarden is ook hier, zoals in Antigua, duidelijk merkbaar. Francine was gids van dienst en leidde enkele van ons van kerk naar kerk en het museum Casa Na Bolom (huis van de jaguar)

Het werd een relax dagje met het regelmatig verwennen van de innerlijke mens.

Morgen gaan we naar Palengue en stoppen we onderweg om watervallen te bezoeken.

Slaapwel, 't zal morgen vroeg dag zijn.